Bir adam öldü…
Öldüğünü fark ettiğinde, Sorgu Meleği elinde bir çanta ile kendisine yaklaştığını gördü.
Melek ile adam arasında şöyle bir konuşma geçti:
Melek: Haydi oğlum gitme zamanı.
Adam: Bu kadar mı erken? Bir sürü planım vardı…
Melek: Üzgünüm ama gitme zamanı.
Adam: O çantada ne var?
Melek: Sahip oldukların
Adam: Sahip olduklarım mı? Yani eşyalarım mı? Elbiselerim… Param…
Melek: Onlar asla sana ait değildi, onlar dünyaya aitti.
Adam: Anılarım mı?
Melek: Hayır. Onlar zamana ait.
Adam: Yeteneklerim mi?
Melek: Hayır. Onlar koşullara ait
Adam: Arkadaşlarım ve ailem mi?
Melek: Hayır oğlum. Onlar yürüdüğün yola ait.
Adam: Karım ve çocuklarım mı?
Melek: Hayır. Onlar kalbine ait.
Adam: O zaman bedenim olmalı?
Melek: Hayır hayır. O toprağa ait.
Adam: O zaman kesinlikle ruhum olmalı!
Melek: Üzücü bir hata yapıyorsun oğlum. Ruhun Allah’a ait.
Adam gözlerinde yaşlar ve kalbinde korkuyla çantayı Melek’nın elinden alıp açtı…
BOŞTU!
Melek: Doğru. Asla bir şeye sahip değildin.
Adam: O halde, benim olan ne vardı?
Melek: ANLAR. Yaşadığın anlar senindi.
Hayat sadece bir andır.
HER ANI DÜZGÜN YAŞA. İYİ İNSAN OL. ÇÜNKÜ BU DÜNYADA KÖTÜLERDEN ÇOK VAR. BİR GÜN BU DÜNYADAN GÖÇÜP GİTTİĞİNDE ARDINDAN ‘İYİ İNSANDI’ DESİNLER.

Sevdiklerinizle paylaşın!